Soms snap ik niks van mijn brein. Ik neem me voor om 's middags eens een hele vette post te schrijven. Op het moment waarop ik bedenk dat ik 's middags ga schrijven barst ik van de inspiratie. Ik weet precies welke kledingstukken ik in een post wil zetten en welke YouTube - ontdekkingen ik een Moment of Fame ga geven. Soms, neem ik me zelfs voor om meerdere artikelen uit mijn mouw ga schudden. (Ja, ik heb van die grote mouwen dat er veel artikelen in passen) Alleen is een inspiratiemoment nooit een 'ik heb nu genoeg tijd om te gaan schrijven- moment'.
Dat is best grappig, want vanochtend was zo'n moment.Ik doe m'n ogen open, (Zoals altijd, één minuut voordat de wekker gaat) ga met m'n pluizige slaapkapsel rechtop in bed zitten. Alsof mijn hersenen weten dat ik geen tijd heb voor andere dingen dan ontbijten en naar school racen. Whoppa! Laat die inspiratie maar stromen. Aan de krabbeltjes op een oude enveloppe is te zien dat ik de inspiratie van vanochtend daadwerkelijk wilde gaan uitvoeren. Alleen, de krabbels die je maakt tijdens een inspiratie-moment (Eigenlijk is het slaapdronkenheid gemixt met frisse zin in de dag) zijn compleet onleesbaar op het moment dat ik artikelen wil gaan schrijven.
Dat werkt dus niet, ideeën snel opschrijven om ze later uit te werken. Mission failed. Maar wat doe ik dan?! Ik ben m'n o zo geniale plannen vergeten, mijn hoofd zit vol met communicatie dingen en Deke die Illustrator en InDesign uitlegd. Vandaag heb ik trouwens vier uur naar meneer Deke geluisterd. Dat was de max. Nu wil mijn gehoor een Deke- pauze van een uurtje of acht, dat heb ik wel verdient.
Met een hoofd vol met Deke start ik internet op. Ik log in en zie bijna 50.000 weergaven. Makes me happy! Ik klik op "Nieuw bericht" en staar een minuut of tien voor me uit. Ik kijk uit het raam, ineens valt de kerstverlichting me op. De bejaarde dame kijkt op datzelfde moment ook naar de kerstverlichting, wat zou ze ervan denken? Ho! Stop! Je dwaalt af! Ik duw mezelf weer richting de laptop. Onderweg kom ik nog een plakbandje tegen dat aan de grond geplakt zit, ik zie ineens dat mijn jas op de grond is gevallen en gedver wat lijkt het koffie-apparaat vies! Dat moet ik ineens onmiddellijk schoonmaken. Dan ben ik ongeveer op de helft van mijn kamer. Ik besluit dat ik sneller moet lopen als ik voor het donker aan de andere kant van mijn kamer wil zijn. Nog twee stappen tot aan de laptop. Dat moet te doen zijn. Ik negeer de achterstallige klusjes als de afwas en het ongebruikte stofdoekje en ga weer bij de laptop zitten.
Inmiddels is mijn laptop in de stand-by modus gegaan. Ik zoek m'n lege document op en ga typen. Eerst de titel, zo begin ik altijd. Alles. Liedjes, blogposts, werkstukken, of een mailtje, eerst een goede titel. Maar na een schooldag is het enige wat uit mijn vingers komt: "Communicatie, two-step-flow, injectienaaldtheorie, online media, Flying Dutchman." Niet echt bruikbaar. Ben ik trouwens de enige die bij Flying Dutchman denkt aan die geest van Spongebob met die sok voor om z'n staart? Die geest die overal doorheen kon vliegen en eigenlijk best een beetje zielig was. Oké, dat is misschien wel bruikbaar.
Even iets anders. Vanochtend regende het. Keihard. (Voor fietbegrippen is motregen al keihard want je wordt er zeiknat van.) Ik besloot met de bus naar school te gaan. Ik wilde dus naar de bushalte voor de deur lopen, toen ik zag dat er serieus een stuk of acht bouwvakkers met hun graafmachine in dat bushokje stonden. Ik had ingeschat dat ik er nog net precies tussen zou passen als de mannen een stukje zouden opschuiven en als ze hun graafmachine een beetje zouden verplaatsen. Maar alleen de gedachte al om tussen modderige, grote mannen te staan terwijl ze allemaal hun rook op mij zouden uitblazen maakte me bang. En dan als de bus zou komen moest ik hopeloos over de heren heen klimmen om mijn OV-Chipkaart uit te steken naar de bus. Ik wilde niet het risico lopen om geplet te worden door de mannen, of in hun vers gegraven gat vallen, dus ik besloot naar een andere halte te lopen. Geen idee waar ik moest zoeken. Maar zo in de ochtend werkt mijn brein prima, dus ik besloot de weg te volgen (eenrichtingsverkeer dus die bus kan alleen maar die kant op!). Na een minuut of vijf vond ik een halte, verscholen in de bosjes van het Noorderplantsoen. Deze halte was niet bezet door bouwvakkers dus ik kon er veilig wachten op de bus.
Ik had vanmiddag niet bedacht dat ik een artikel zou schrijven over inspiratie. Dit artikel staat ondertussen een week in concept te wachten. Ik moest prutsen aan een infographic, gevaarherkenning oefenen en andere dingen doen. Nu kijk ik Hollands Next Top Model. Er is één model, hoe zeg ik dit lief, zij heeft absoluut NIET mijn voorkeur.
Binnenkort moet op school alles worden ingeleverd en het enige tentamen moet worden gemaakt. :) Drukte!
En weet je? Er komen hele vette nieuwe dingen op de blog, dus houd ons in de gaten.
<3 Teenz4You
Geen opmerkingen:
Een reactie posten