Bij de ingang van megaland word je gefouilleerd en je tas doorzocht, zodat je geen ellendige dingen mee naar binnen kan nemen. Er worden in dat land géén moorden gepleegd, niet op maandag 9 juni 2014. Eenmaal binnen kijk ik eens om me heen. HOLY SHIT GROOT! Mainstage is groter dan alle mailstages die ik ooit heb gezien bij elkaar. En zelfs 3FM stage is huge! Helder denken gaat niet bij 32 graden dus we lopen als zombies naar 3FM stage want: Ik moet Jett de festivalslet eindelijk een keer live zien! (En Macy ook) We hebben een halfuur naast elkaar gezeten in een snackbar dus ik vind dat we naar z'n optreden moeten! Als we voor het podium staan worden er Spongebob's naar ons gesmeten (Zonder ananas, dat zou pijnlijk zijn) Spongebob's zijn heel erg verfrissend op een warme zomerdag. We smijten de Spongebob's terug naar de podiummannen zodat ze weer even kunnen zwemmen. Nooit geweten dat Spongebob kon vliegen. We halen water, zodat dat weer kan verdampen. Daarna klimt de eerste artiest op het podium. Dit engeltje komt van Venus, of Mars, weet ik niet, hij is in elk geval niet van hier. Dit soort muziek produceert de aarde niet. Ik heb het al vaker gezegd, maar ik heb een enorm zwak voor deze artiest! En het zwak is alleen maar groter geworden tijdens het optreden. Jett Rebel is echt de meest fabulous engel die Nederland kent. Compleet met sexy parelketting en glimmende oogjes danst ie in zijn überwitte outfit over het podium. De nummers zijn heel catchy met een vleugje disco (Lees: Dansbare disco) en het optreden was heel verrassend! Ik had een podium verwacht met Jett Rebel, gitaar en een bandje erop. Nou, hier stond een wereldband met achtergrondzangeressen met wie ik heel graag van stem wil ruilen. En de live skills van de drummer en bassist verdienen ook een gigantisch applaus. WAUW! Waar ik met moeite een 4kwartmaat kan drummen tilt de drummer van Jett de 4kwartmaat naar een compleet nieuw level! Het laatste liedje duurt dan ook twintig minuten en tijdens dat nummer komt de all time best bassist Larry Graham het podium opgelopen. (Ik geef toe, ik moest hem eerst googelen voordat ik dit kon schrijven) Na het laatste nummer vol high funk, low funk, sexyness en liefde ging Jett Rebel weg. En wij ook.
Wij hadden een plannetje gesmeed. De helft gaat water halen en de andere helft houdt een plekje vrij vooraan bij Stromae. Dát dachten alle 60.000 mensen want toen we terugkwamen was het veld vol en de andere helft van de groep onvindbaar. Dan maar achteraan, met veel water. We leken net goden want niemand had water en wij heel veel. Het water verdampte in twee minuten en we hadden weer dorst. Dan maar Red Bull halen. Tijdens het Red Bull halen hoor je ineens Ta Fête uit de speakers knallen. Er stond een meneer op het podium te dansen. De meneer had een band bij zich in dezelfde kleding als hem. Warme sokken, dat wel. Dat was ook merkwaardig, vijf mannen met lange, warme sokken. Volgens mij kan niemand zo lelijk dansen als Stromae. Ik kan absoluut niet dansen maar de maestro danst op een dermate houterige manier dat het zjéniaal is. Het hele veld gaat los, inclusief de minister van buza die vooraan staat te dansen. (Hoorde ik op 3FM) Na het nummer Formidable werd onze knuffelbelg van het podium gedragen om, gekleed als hele creepy baby Bratz barbie met geel-blauwe outfit die in doorzichtig cement gedompeld is. (Dit laatste omdat Stromae als bevroren op het podium staat.) De Papaoutai piano begint. Het enige wat beweegt is een zweetdruppel op het voorhoofd van Stromae waarvan een close-upje op het scherm verscheen. Dit lied lijkt veel te betekenen voor Stromae want hij is anders. Natuurlijk, want dit is de monsterhit die hem op de kaart heeft gezet. (Na alors on danse, maar die had eerst niemand gelinkt aan Stromae #Paul #PVH #Paulvanhaver) Dat de babypyjama lekker zit blijkt uit het feit dat hij nog uitbundiger danst dan eerst. Boom! Afgelopen
De helft van ons groepje wandelt naar de Ben en Jerry's stand waar we hadden afgesproken. Dat leek een logische plek, totdat ik erachter kwam dat er vier Ben en Jerry's kraampjes waren... Schouderklopje voor het uitzoeken van een logisch meetingpoint. Wonderbaarlijk genoeg waren we alle zeven naar dezelfde Ben en Jerry's kraam gekomen. Er zit een vodje in mijn tas wat in zijn vorig leven een programmaboekje was. Kodaline komt zo. We hadden gewoon een vast plekje bij het 3FM stage moeten maken, want daar moesten we weer heen. :') HOLY CRAP WAT IS DIE ZANGER KNAP! Sorry, euhhmmm ik weet niet goed wat ik nog moet zeggen over de muziek, ik was afgeleid door de looks van de zanger. O:) Met z'n nonchalant laaghangende zonnebril en net íets te lange korte broek vind ik dit de knapste Ierlander die ik ooit heb gezien. (Hij heeft Niall van de troon gestoten qua sexyness) Ik kende op een of andere manier alle nummers... Na een tijdje was het wel heel veel van hetzelfde, maar als je zo'n zanger bij je hebt mag dat. Het is ze vergeven. Één bandlid had een warme, zwarte, lange broek aan... Misschien verwarde hij Nederland met Noordpool? Of Sauna met Sneeuw? Of Tropisch warm met Tering koud? Ik weet het niet, misschien was het gewoon zijn geluksbroek, hitte of geen hitte. Kan ik me voorstellen, ik heb ook een gelukspiano. Oh wacht, ik heb maar één piano. Ik kan het me he-le-maal niet voorstellen. Hoe zou hij die warme broek hebben uitgezocht 's ochtends? Zo van: er komt regen, na tien uur moordende hitte? Of hij zat, net als wij, in een tent die een zwembad was geworden en had, net als wij, geen droge kleding meer? Nee, dan had een medeKodaliner wel een broekie voor hem gehad denk ik. Niet logisch. Het enige logische is dat het toch een geluksbroek is. Mag best, geluksbroeken zijn hip.
Na Kodaline komt er hitte in Megalans/PinkPop. We zoeken, volgens oud gezegde, schaduw. ("Zoekt schaduw, en ghij zult schaduw vinden.") We vinden, volgens datzelfde gezegde schaduw. Een klein, klein stukje, gevuld met 1000 landgenoten. Niet erg! We proppen ons ertussen om te voorkomen dat we eindigen als vleessoep. Dan wachten we. Macy en ik peren 'em eventjes naar Bombay Bicycle Club. Wat zijn zij goed live! Dat had ik eigenlijk niet verwacht... 10 minuutjes, dan terug naar schaduw. Weer even later doen we een klein sprintje naar Stage4, waar Kraantje Pappie optreedt (Heb ik ook nog nooit live gezien ofzo... --> Zie interview en Bevrijdingsfestivalpost.) Kraantje Pappie leek een stuk minder spontaan dan in z'n hometown Groningen. Maar dan nog! De hele tent ging los en ik heb m'n rapskills geüpgraded zodat ik de hele tekst van "Feesttent" keihard kan meezingen. #Ditisdiepartyzondergastenlijstgewooneenlangetaffesrijwantiedereenisfuckingblijkijkmaarnaarhoezatwezijn
Op hetzelfde moment laat ik een langgekoesterde wens uitkomen. Ik ga naar Avenged Sevenfold! Niet zo lang, maar gewoon ff een paar nummers. Ze hadden een vuurshow en deden net de nummers die ik ken! O_O #alsofhetzomoestzijn
Dan komt het besef: WE MOETEN NAAR ARCADE FIRE! Whoppaaaa het volgende sprintje gaat van de ene naar de andere kant van het terrein, waar Arcade Fire al een poosje bezig is. Ineens springen de lichtkranten aan. "Ga gehurkt op het veld zitten" "Zeel heftig onweer op komst" "METALLICA TREEDT OP!" Shit! Ik vind onweer best mooi om naar te kijken, maar het eerste wat ik heb geleerd is zo ongeveer dat je niet op een open veld bij hoge dingen in de buurt moet zijn. En guess what?! PinkPop is op een open veld met hele hoge masten erop. Metalen masten... Arcade Fire speelt ge-wel-dig goed. Die band stond ook hoog op mijn "Wil ik nog live zien"- lijst. Het begint te waaien. En dan komt regen. Wij hebben met z'n vieren (De rest was weer kwijt) één regenponcho... Het was heel gezellig, met z'n vieren op de grond onder een plasticje. Er kwam een heel aardige meneer aan die me een poncho gaf! (Meneer, ik weet niet wie u bent, maar waarschijnlijk hebt u ons gered van een akelige kou. Bedankt!!) Nu zitten we met z'n tweeën in één poncho. Ook knus. Een jongen lacht ons telkens uit omdat we keihard aan het bibberen zijn. Arcade Fire speelt nog steeds en knalt een confettikanon af, in de regen. Dat geeft een keileuk effect omdat de confetti door de regen blijft kleven en overal gekleurde vlekjes achterlaat. Het zag er vet schattig uit, iedereen met vlekjes op zich.
Als de show afgelopen is, probeert Giel Beelen ons gerust te stellen. Dat mislukt omdat zijn boodschap de volgende lading heeft: "Allemaal weg hier! Het gaat keihard onweren en het wordt levensgevaarlijk en het kan instorten." (Lees: Jullie gaan allemaal dood!) Oké, dan gaan we maar. Bij mainstage stuiten we op Eric Corton, die als een bezorgde vader 60.000 mensen toespreekt. Héél kalm, maar ook héél streng dirigeert hij iedereen weg bij metalen masten en containers, ontruimt hij de voorste vakken bij mainstage. Daar stonden de hele dag al veel Metallica - fans te fangirlen voor hun lievelingsband. Iedereen midden op het veld. Samen kijken we naar de bliksem, het gaf een 100DB "ooooooh, aaaaaah, waaaaaauw" effect. En een: "OMG IK HEB DE BLIKSEM GEFILMD!" Anderhalf uur later komt dan eindelijk de beste Metalband ter wereld het podium op. Ik, als stiekem metalmeisje werd gek. Deze band stond op nummer 2 van bands die ik live wil zien. Ik hou geen lijst meer over zo. (Arctic Monkeys staan samen met John Mayer en Ed Sheeran bovenaan, Editors wil ik ook graag live zien, en American Authors, en Bastille) De zanger van Metallica zou zou je buurman kunnen zijn, niemand zou merken dat hij een oude metalgast is. Er zit een awesome Indiaan in Metallica, met vlechtjes. Ik kende de band alleen van de muziek, ik had er nooit gezichten bij gezien dus dit was een verrassend effect. Heel het veld gaat los! En ondertussen bevriezen we. Na 1.5 uur Metallica vind ik het wel mooi geweest en gaan we weg. Met 'Nothing Else Matters' op de achtergrond lopen we weg uit ons besloten wereldje, Megaland, het land waar ik me een dag prima heb vermaakt. Waar ik eigenlijk helemaal niet meer weg wil, omdat ik weet dat er een ondergelopen tent met doorweekte kleding op me staat te wachten in Heerlen. Ook omdat ik weet dat buiten PinkPop de wereld doorgaat, ik heb een hele dag geleefd alsof er niets anders was dan muziek, en dat was heerlijk! Ik denk dat ik hier wel aan kan wennen, zo zonder telefoon, zonder internet (want dat was overbelast), zonder nieuws, zonder te weten dat er Code Rood gold en iedereen binnen hoorde te zijn. Maar met de mensen waar je van houdt, en met 60.000 andere mensen die allemaal de liefde voor muziek delen. Heerlijk! We gaan terug in de taxi, naar de camping, waar inderdaad de tent is ondergelopen, we hebben een privézwembadje.
Mijn koffer is door al dat water een keer zo zwaar als de heenweg. En aangezien station Zwolle van die leuke lange trappen heeft heb ik ook nog armspieren gekweekt op mijn weekeindje Limburg. Het volgende concert wordt 5SOS en One Direction in de Amsterdam Arena. We gaan proberen er een heel tof artikel over te schrijven!
Ik zit nu, 5 dagen na PinkPop nog steeds na te genieten met alle optredens op uitzending gemist. (Ik weigerde constant met zo'n camera in het publiek te staan, dat ziet er niet uit...) Het optreden van Jett Rebel heb ik twee keer teruggeluisterd en het album Racine Carrée van Stromae staat op repeat! Wat ik er nog even uit wil gooien is dit:
PINKPOP WAS ZO ONTZETTEND GAAF!
<3 Margot (Teenz4You)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten